(27 Ağustos 1770, Stuttgart – 14 Kasım 1831, Berlin), Almanfilozof.
Günümüzde Almanya’nın güneybatısında yer alan Stuttgart, Württemberg‚de doğan idealistAlman filozof. Etkisi, hem onu takdir edenler (Bradley, Sartre, Küng, Bauer, Stirner, Marx ) hem de acımasızca eleştirenler (Kierkegaard, Schopenhauer, Nietzsche, Heidegger, Schelling) gibi çok farklı konumlardaki insanlar üzerinde çok geniş bir yelpazede olmuştur. Felsefenin sürekli tartışılan sorunlarının fasit dairesinin dışına çıkmak için, muhtemelen felsefede ilk kez, tarih ve yapının önemli olduğunu ileri sürdü. Efendi-köle diyalektiği nin kavramsallaştırması öz farkındalıkoluşması için ötekinin öneminin altını çizdi.
Bir memurun oğluydu. Tübingen‚de ilahiyat okuduktan sonra Bern ve Frankfurt‚ta felsefe öğretmenliğine başladı. 1805’te Jena Üniversitesi’ne profesör oldu. Başlangıçta Schelling‚in öznel idealizm felsefesine inanmış görünüyordu, sonradan kendine ayrı bir sistem kurup onun savunmasını yapmaya başladı. Kurduğu bu felsefe sistemini ‚phanomenologie des Geistes‘ adındaki eserinde anlatmıştır. Bir süre Nürnberg‚de kaldıktan sonra Berlin ve Heidelberg üniversitesinde profesörlük yaptı. Bu devrede yazdığı eserler arasında ‚Mantık Bilimi‘ ve ‚Felsefe Ansiklopedisi‘ dikkati çekti.
Tanrı, insan ve madde diye ayırım yapmak anlamsızdır.
Evrensel cevher, saf bilinç olan ruhtur. Düşünce basamaklarını
kateden insan sonunda kendisine döner. Gerçek ruhun kendisi
olduğunu keşfeder. Aslında insan tanrı; tanrı da insandır.
* Her aklî olan gerçektir, her gerçek olan aklîdir.
* Felsefe objelerin düşünce ile görülmesidir.
* Dünya tarihi, özgürlük bilinçliğinin gelişmesinden başka bir
şey değildir..
Alıntı; VİKİPEDİ Özgür Ansiklopedi.